आम्ही सकाळी पेंग्विन बघण्यास एका गुहेसारख्या ठिकाणी गेलो होतो. तसेच महासागरात राहणारे अगदी वितीपासून ते 25 -30 फुटापर्यंत लांबी असलेले मासे ठेवले होते.प्रथम त्यांची चित्रे व इतर माहिती म्हणजे आकार रंग त्यांची खास वैशिष्टे तिथे लिहिली होती.दूरदर्शनवर त्यांची पाण्यातील हालचाल दाखवत होते. शेजारी समुद्रावर पुष्कळ प्रकारच्या होड्या छोट्या नावा दिसत होत्या. माशांच्या तोंडाचा सांगाडा दातासकट ठेवून आत जाऊन फोटो काढता येत होते.व लहान मुलांसाठी "आत तोंडात जाऊन बस मी तुम्हाला चावणार किवा खाणार नाही असे लिहिले होते."
माशांच्या आकाराच्या लोकरीचे ,कापडाचे टेडी बेअर सारख्या गोष्टी ठेवल्या होत्या वेगवेगळ्या प्रकारच्या किल्या ठेवल्या होत्या. मुलांना माशाच्या आकाराचे कपडे घालून फोटो काढायची गम्मत करता येत होती.समुद्राच्या गार पाण्यात आपला हात किती वेळ ठेवता येतो अशी गम्मत होती.वेगवेगळ्या प्रकारचे वेगवेगळ्या रंगाचे, वेगवेगळ्या रंगाची नक्षी असलेले खूप वजनाचे मासे होते.इंद्रधनुष्याच्या सर्व रंगाच्या छायेतले, मातीच्या, पाण्याच्या,पानाच्या रंगाचे तसेच काही खूप जाडेजुडे काही खूप पातळ काहींचे डोळे अतिशय चकाकणारे काही भयंकर चपळ काही पाणवनस्पती, मासे (छोटे) असा आहार घेणारे काहींची पिले एक महिन्यात स्वावलंबी होतात प्रत्येकाला वेगवेगळी नावे आहेत पाण्याच्या रंगात सूर्याच्या उन्हात त्यांच्या पंखावरील व कल्ल्यावरील निरनिराळ्या रंगाच्या लहान मोठ्या डोळ्यामुळे ते चकाकतात शिवाय त्यांच्या विविधतेमुळे ते खूपच छान दिसतात . पाण्यातून फिरणाऱ्या माशांचा संचार संपूच नये असे इतके झपाटल्यासारखे वेडे व्हायला होते.निसर्गाची रंगाची पाण्याची खडकाची किमया थक्क करून सोडते. जसे कथा लिहिणे वाचणे चित्र काढणे चित्रपटातील हलते दृश्य बघणे यात जसा अधिकाधिक जिवंतपणा असतो तसे माश्यांचा जलविहार हि खूप अप्रतिम मनोहारी, संस्मरणीय, त्रिकालाबाधित, चिरंजीव व चिरंतन गोष्ट आहे निसर्गाचा चमत्कार सौंदर्य अगदी आपल्या मायेच्या माणसावरील प्रेमा इतकी निरंतर जपणूक व त्याचा प्रत्यक्ष आनंद अनुभवण्यास उपलब्ध करून देणे हि अतिशय आनंदाची अभिमानाची आणि कौतुकाची व गौरवास्पद बाब आहे.
समुद्राच्या पाण्याचा प्रवाह साठवून व हवेचा दाब कायम ठेवून एक गोल असा पाण्याचा साठा करून त्यात पाणवनस्पती व खाद्य असणारे मासे सोडून पेंग्विन साठी एक घर जे भूयारासारखे बंद केले आहे व चारी बाजूने एक गाडी फिरवली आहे. त्यात एक एक टप्प्याला सरकता पडदा ठेवून निरनिराळी दृश्ये दाखवतात.
प्रथम पाणबुड्या वेशातील माणसांचे पुतळे ,नंतर पाण्यात पोहणारे पेंग्विन हि दृश्ये खूपच सुंदर दिसत होती . काळी पाठ, पोट पांढरे व चोची व पाय लाल पिवळे दिसत होते.तेथील खडकावरून ते पाण्यात उड्या मारत होते. काठावर आल्यावर पंख उंचावून दोन पायावर उभे राहून तुकुतुकू समोर बघत होते. तिथे फक्त त्या पाण्याला हात लावायचा नाही अशी सूचना होती.व गाडी बुटकी असल्यामुळे उभे राहायचे नाही असे सांगितले होते .
दुसऱ्या टप्प्यात पांढऱ्या पांढऱ्या बर्फासाख्या रंगाच्या दिसणाऱ्या खडकावर 15 -20 च्या कळपाने ते फिरत होते .त्यात दोन स्त्रिया त्यांची नखे छोटी व बोथट करत होत्या.तिथे बायका माणसांप्रमाणे प्राण्यापक्षांचीपण शिकून शुश्रुषा करतात त्यांना हाताळून प्रेम देतात व त्यांची शारीरिक व मानसिक दुखे कमी करतात.
